• Święto Niezapominajki

        • Dzień Polskiej Niezapominajki - 15 maja 2020

          to święto przyrody i ekologii, które obchodzimy 15 maja. Inicjatywa ta ma na celu promowanie walorów przyrodniczych naszego kraju oraz podkreślenie rozpiętości gatunków występujących na terenie Polski. To doskonała lekcja przyrody, która uświadamia młodemu pokoleniu rolę natury w życiu każdego człowieka.

          DZIEŃ POLSKIEJ NIEZAPOMINAJKI

          to także

          ŚWIĘTO LUDZI SERDECZNYCH



          * Akcję zapoczątkował 2002 roku redaktor radiowej jedynki prowadzący Ekoradio – Andrzej Zalewski.
          * W tym dniu przesyłamy sobie życzenia i obdarowujemy się tego dnia bukietami niezapominajek na znak pamięci, przyjaźni i sympatii.
          * 15 maja to święto przyrody mające na celu promowanie jej walorów, stałe przypominanie o ochronie środowiska.
          * święto ma również na celu zachowanie od zapomnienia ważnych chwil w życiu osób, miejsc i sytuacji, budowanie silnych, głębokich więzi z najbliższymi.
          * W sekretnym języku kwiatów – niebieski kolor zarejestrowany jest do wzniosłych uczuć i życzeń, które mogą spełniać się dopiero w przyszłości.
          * Bukieciki niezapominajek panny dawały kawalerom, którzy wybierali się     w podróż lub rozpoczynali służbę w wojsku, w ten sposób te niepozorne piękne kwiatki stały się symbolem pamięci i miłości, która pokona wszelkie przeszkody.

          * Ten polski kwiatek mówi skromnie – nie zapomnij o mnie zwolnij na chwilę „uśmiechnij się do bliskich, pomyśl o starych przyjaciołach”.

          Czy wiesz, że…

          Niezapominajki rosną w stanie dzikim w Europie, Azji, Ameryce Północnej, Ameryce Południowej, Australii i Afryce. Rodzaj obejmuje ok. 50 gatunków.

          Nazwa niezapominajki, podobnie jak w polskim związana jest z pamięcią, a właściwie niezapominaniem.

          Forget me not – po angielsku

          Wu Wang Cae – po chińsku

          Niezabudka – po rosyjsku

          Wasurena gusa – po japońsku

          Forglemmigej – po duńsku

          Fórglemmigej – po szwedzku

          Forglem-mig-ikke – po norwesku

          Vergißmeinnicht – po niemiecku

          Nontiscordardimé – po włosku

          Vergeet-mij-nietje – po holendersku

          Nomeolvides – po hiszpańsku
           

          „Pamiętliwa Niezapominajka”

                      Nad szczytami gór pojawiła się kolorowa tęcza. Widziałyście tęczę dzieci? Na pewno! To taka kolorowa wstążeczka pokrywająca niebo po deszczu. Musicie za nią podziękować Słońcu, które przegania ciemne deszczowe chmury. 
                  U podnóża wysokich gór, w dolinie porośniętej trawami, ziołami i różnokolorowymi kwiatami, płynie rwący potok. W tym pięknym, zaczarowanym zakątku rośnie sobie malutki niebieski kwiatuszek, Niezapominajka. Spogląda na świat małym „żabim oczkiem”. Jest piękna, dumna i bardzo… bardzo samotna. To smutne, wiemy przecież, że  nikt nie lubi bawić się sam.  Niezapominajki nie cieszy nawet kolorowa tęcza, która zalewa swym pięknem  niebo. Odwiedzające dolinę ptaki pytają naszej bohaterki:
          - Dlaczego jesteś taka smutna?
          - To długa historia. Odpowiada Niezapominajka.
                 Ptaki nie dając za wygraną postanowiły pocieszyć swoją koleżankę. Najpierw jednak chciały poznać jej opowieść.
                 A było to tak….
                 Pięknego letniego dnia Niezapominajka wygrzewała swoją buzię w promykach słoneczka. Marzyła o wesołej zabawie z innymi kwiatkami. Nikt jednak nie okazywał jej sympatii. Niezapominajka posmutniała, czuła się gorszą od innych kwiatków rosnących nad potoczkiem. Gdy tak rozmyślała nad swoim losem zobaczyła pięknego żółtego motylka. Podleciał blisko niej i usiadł na niebieskim płatku. Uśmiechnął się i grzecznie skinął główką.
          - Jestem Cytrynek.
          - A ja mam na imię Niezapominajka. Pobawisz się ze mną przez chwilkę?
          - Z radością, ostatnio strasznie się nudzę.
                Od tego dnia motylek Cytrynek i Niezapominajka wesoło bawili się razem. Liczyli płatki kwiatków, przelatujące ptaki,  słuchali szumu górskiego potoku.
          Śpiewali wesołe piosenki, rozwiązywali zagadki.  Czas mijał im bardzo szybko. Nawet nie zorientowali się jak lato odeszło i zrobiło się chłodniej. Motylek odwiedzał Niezapominajkę coraz rzadziej, a ona tęskniła za nim i wypatrywała przyjaciela na niebieskim niebie.
            Gdy opadające z drzew liście nieuchronnie zwiastowały nadchodzącą jesień do lasu przyszły małe dzieci. Krzyczały, śmieciły, przestraszyły zwierzęta i ptaki. Także Niezapominajka nie czuła się bezpieczna, zwłaszcza, że podsłuchała jak przedszkolaki planują  zrywanie kwiatów na bukiet dla swojej ulubionej Pani.
                 Kwiatuszek, przestraszony wezwał na pomoc swojego przyjaciela motylka Cytrynka. Ten zjawił się szybko, lecz przerażony hałasem dzieci odleciał. Niezapominajka cudem ocalała, nie znalazła się w  bukiecie ale miała żal do dzieci, że nie szanują pięknej przyrody , która ich otacza. Czyż kwiatki nie wyglądają najpiękniej wśród zieleni traw. Tak cudownie mienią się kolorami na łące. 
                 Niezapominajka długo nie mogła darować dzieciom, że przez nich straciła przyjaciela. Ale ta bajka, jak to zwykle w bajkach bywa, dobrze się kończy i wiele nas uczy. 
                 Gdy za rok wiosenne słońce powitało rośliny i zwierzęta, a jego ciepło ogrzewało ziemię, po deszczu znów nad potoczkiem zakwitły niebieskie kwiatuszki, wśród nich nasza Niezapominajka. Pewnego dnia nad łąkę przyleciał….. żółty motylek, ten sam, którego już poznałyście, drogie dzieci. Tego lata nikt nie zakłócił ich wesołej zabawy. Cytrynek i jego przyjaciółka wesoło przyglądali się zabawie grzecznych dzieci.
                 Pamiętajcie moi drodzy, że świat nie tylko do was należy. Rośliny i zwierzęta też mają w nim swoje miejsce. Żyją dla was, aby cieszyć wasze oczka. Szanujcie je i pozwólcie im żyć w spokoju. Niech wszystkie Niezapominajki nie zapomną jakie jesteście wspaniałe, kochane!

          Maria Konopnicka

          Niezapominajki

          Niezapominajki
          to są kwiatki z bajki!
          Rosną nad potoczkiem,
          patrzą rybim oczkiem.

          Gdy się płynie łódką,
          Śmieją się cichutko
          I szepcą mi skromnie:
          „Nie zapomnij o mnie”.

           

          https://www.youtube.com/watch?v=F1HkKpO4bIg&feature=youtu.be

           

           

                                Dla naszych rysowników niezapominajkowe kolorowanki

           

          http://www.supercoloring.com/pl/kolorowanki/niezapominajka-alpejska-0?colore=online

           

          http://www.supercoloring.com/pl/kolorowanki/niezapominajka?colore=online

           

          http://www.supercoloring.com/pl/kolorowanki/niezapominajka-alpejska?colore=online

           

          A na koniec smaczna przekąska