Słowa Jana Pawła II stanowią dla wielu osób źródło inspiracji i natchnienia. Mają w sobie głębię i siłę. Pozwalają dostrzec to, czego do tej pory nie zauważaliśmy. Zatrzymaj się na chwilę i oddaj refleksji nad własnym życiem.
Niech nasza droga będzie wspólna. Niech nasza modlitwa będzie pokorna. Niech nasza miłość będzie potężna. Niech nasza nadzieja będzie większa od wszystkiego, co się tej nadziei może sprzeciwiać.
Przyszłość zaczyna się dzisiaj, nie jutro.
Miłość, która jest gotowa nawet oddać życie, nie zginie.
Wczoraj do ciebie nie należy. Jutro niepewne... Tylko dziś jest twoje.
Nie żyje się, nie kocha się, nie umiera się - na próbę.
Czujesz się osamotniony. Postaraj się odwiedzić kogoś, kto jest jeszcze bardziej samotny.
Dziś człowiek tak często nie wie, co nosi w sobie, w głębi swej duszy, swego serca. Jak często jest niepewny sensu swego życia na tej ziemi. Ogarnia go zwątpienie, które przeradza się w rozpacz.
Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi.
Nie ma pokoju bez sprawiedliwości, nie ma sprawiedliwości bez przebaczenia.
Gdy będzie wam trudno, gdy będziecie w życiu przeżywać jakieś niepowodzenie, czy zawód, niech myśl wasza biegnie ku Chrystusowi, który was miłuje, który jest wiernym towarzyszem i który pomaga przetrwać każdą trudność.
Bywa nieraz, że stajemy w obliczu prawd, dla których brakuje słów.
Miłość mi wszystko wyjaśniła,
Miłość wszystko rozwiązała -
dlatego uwielbiam tę Miłość,
gdziekolwiek by przebywała...
Nadzieja zawiera w sobie światło mocniejsze od ciemności, jakie panują w naszych sercach.
Wymagajcie od siebie choćby inni od was nie wymagali.
Nie wystarczy przekroczyć próg, trzeba iść w głąb.
Bogatym nie jest ten kto posiada, lecz ten kto daje.
Wiara i rozum są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy.
Nigdy nie jest tak, żeby człowiek, czyniąc dobrze drugiemu, tylko sam był dobroczyńcą. Jest równocześnie obdarowywany, obdarowany tym, co ten drugi przyjmuje z miłością.
Każde życie, nawet najmniej znaczące dla ludzi, ma wieczną wartość przed oczami Boga.
Człowiek nie jest tylko sprawcą swoich czynów, ale przez te czyny jest zarazem w jakiś sposób "twórcą siebie samego".
Pragnienie, by żyć lepiej, nie jest niczym złym, ale błędem jest styl życia, który wyżej stawia dążenie do tego, by mieć aniżeli być, i chce więcej mieć, nie po to aby bardziej być, lecz by doznać w życiu najwięcej przyjemności.
Świadomość własnej przeszłości pomaga nam włączyć się w długi szereg pokoleń, by przekazać następnym wspólne dobro - Ojczyznę.
Kres jest tak niewidzialny, jak początek. Wszechświat wyłonił się ze Słowa i do Słowa powraca. (...) Nadzy przychodzimy na świat i nadzy wracamy do ziemi, z której zostaliśmy wzięci.
Każdy znajduje w życiu jakieś swoje Westerplatte. Jakiś wymiar zadań, które musi podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć, Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić - dla siebie i dla innych.
Człowieka trzeba mierzyć miarą serca.
Nadzieja zawiera w sobie światło mocniejsze od ciemności, jakie panują w naszych sercach.
Powiedz mi, jaka jest twoja miłość, a powiem ci, kim jesteś.
Praca jest dla człowieka, a nie człowiek dla pracy.
Wczoraj do Ciebie nie należy. Jutro niepewne… Tylko dziś jest Twoje